Chcąc się porozumieć z dzieckiem funkcjonującym na wczesnych pułapach rozwojowych jest bardzo ważnym, by dostarczyć mu optymalną ilość i jakość wrażeń i przeżyć. Na podstawie bezpośrednio zdobywanych doświadczeń dziecko powoli buduje swój obraz świata. Pomagają mu w tym stałe i przewidywalne konteksty (struktury – uporządkowane schematycznie aktywności). Na świat wrażeń „dzielnego podróżnika i odkrywcy” składają się przede wszystkim bodźce odbierane poprzez układy zmysłów, poznawane za ich pomocą konkrety i obrazy, towarzyszące temu emocje, a przede wszystkim: osoba lub osoby dzielące z nim tę samą przestrzeń i pole uwagi.
Rolą dorosłego jest pomoc dziecku w uporządkowaniu takich doznań - różnicowanie ich znaczeń i ich nazywanie; towarzyszenie w przeżyciach i wspólne poszukiwanie drogi ich ekspresji i wymiany z kimś obok. Naturalną drogę tej wymiany stanowi szeroko pojęta komunikacja. To dzięki niej osoba rozpoznaje i wpływa na swoje relacje ze światem i sobą samą także. Dzięki porozumiewaniu dziecko może nazwać i wyrazić swoje potrzeby, określić i regulować stopień ich zaspokojenia, uczyć się i komentować świat wokół oraz dzielić swoje przeżycia z innymi. Dzięki temu będąc autonomicznym i osobnym jednocześnie staje się częścią wspólnoty - zarazem ono jak i jego otoczenie uczą się harmonijnego funkcjonowania w kontinuum: OSOBNO i RAZEM.
Naturalną drogą budowania porozumienia z własnym dzieckiem jest dla większości rodziców komunikacja werbalna. Całe otoczenie dziecka „pracuje” niejako na rozwój funkcji odbioru mowy poprzez obecne w bezpośrednim doświadczeniu „słowo” (i to jest dobre :). Czasem jednak już w sferze rozumienia dziecko potrzebuje wsparcia odczytu znaczenia gestem lub symbolem (czasem w jeszcze inny dostępny mu sposób). Długo i w wyniku żmudnej pracy logopedycznej oczekujemy na pierwsze sylaby znaczące i słowa na ustach dziecka. W takich sytuacjach koniecznym jest wybudowanie systemu wsparcia komunikacyjnego tak, by dziecko mogło zgłaszać i w miarę adekwatnie realizować swoje potrzeby, by uczyło się rozumieć otaczający świat, ale także szanować granice swoje i innych osób (dzięki temu można uniknąć lub próbować konstruktywnie zastąpić towarzyszące regulacji tej kwestii zachowania niepożądane).
Bazując na tym zamyśle oferujemy zajęcia z kręgu terapii pedagogicznej połączone z wprowadzaniem i utrwalaniem indywidualnie dobranych strategii porozumiewania AAC. Z doświadczenia wiemy, że dziecko na ogół nie przyswaja ich „przy biurku”, ale będąc aktywne i sprawcze, angażując zmysły i doświadczając emocji. Chcemy by dziecko naturalnie znajdowało drogę do komunikacji w sytuacjach, w których jest mu potrzebna i jest mocno zmotywowane, by jej użyć. W ramach terapii zakładamy realizację aktywności mających na celu rozwój: poznawczy, motoryczny, emocjonalno – społeczny ze szczególnym uwzględnieniem sfery komunikacyjnej naszych podopiecznych.
Dzieci, które korzystają z systemów: MAKATON, PCS czy MÓWIK wymagają na ogół więcej czasu i powtórzeń dla utrwalenia wprowadzonych znaczeń – chcemy, by działo się to w miarę w stabilnej, ale urozmaiconej i atrakcyjnej dla dzieci formie. Większość naszych terapeutów na co dzień pracuje z zastosowaniem strategii AAC. Szczególne zrozumienie i wsparcie dla rodziców próbujący konsekwentnie zaprowadzić system komunikacji wspomagającej lub alternatywnej na terenie domu oferuje Gosia, która posiada osobiste doświadczenie w tym rejonie.